Google
 

3 Mart 2008 Pazartesi

Kuran�da Tebliğ Ve Tartışma

İman edenlerin en önemli ibadetlerinden birinin adı da tebliğdir .Buna karşın,Kuran’a göre inkarcılara ait olan “karakteristik” üslup ise tartışmadır.
KURAN’DA TEBLİĞ: 1-Tebliğ yapan müminin kendini tanıtması.
2-Karşı tarafa güven vermesi. 3- Tebliğcinin tebliği yalnızca bir ibadet olarak görmesi ve karşı tarafı inandırmak gibi bir sorumluluğa sahip olmadığını bilmesi
4-Bir insanın iman etmesi sadece kendisine fayda sağlar. Yani tebliğe olumlu cevap vermesi ile “lütufta” bulunacağını sanmamalıdır. Bu kendisine hatırlatılmalıdır.(Hucurat-17-bak.)
ALLAHIN TANITILMASI: Cahiliye,kendi ilkel anlayışlarına uygun şekilde,çarpık masalsı ve “mitolojik” bir Allah inancı geliştirmiştir. “O’nu arkanızda unutuluvermiş (önemsiz) bir şey edindiniz. Şüphesiz benim Rabbim, yapmakta olduklarınızı sarıp kuşatandır.”(Hud-92)
AHİRETİN TANITILMASI: Cahiliyye insanları ahireti, varlığı şüpheli bir “ temeni” olarak görürler. “Onlar dünya hayatından yalnızca dışta olanı dışta olanı bilirler. Ahiretten ise gafil olanlardır.” (Rum-7)
TEVHİD VE ŞİRKİN ANLATILMASI:İnsanın kendi istek ve tutkularını Allahın emir ve yasaklarından üstün tutması, kendi aklını kurandan üstün görmesi başlı başına büyük bir şirktir. Eğer insan evrenin ve tüm varlıkların Allahın sıfatlarının tecellisine mazhar olan birer gölge varlık olduğunu anlarsa o zaman tek gerçek varlığın ve yegane İlahın Allah olduğunu kalben kavrar.
DİNİN ANLATILMASI: 1-Kuran haktır ve değiştirilmemiştir:“ Şüphesiz zikri (Kuranı)Biz indirdik, Onun koruyucuları da gerçekten biziz.”(Hicr-9)
2-Ölçü Kuran’dır. 3-Dünya imtihan yeridir:”O amel ve davranış bakımından hanginizin daha iyi (ve güzel) olacağını denemek için ölümü ve hayatı yarattı.(Mülk –2)
4-Din kolaydır ve insanın yaratılışına uygundur: “O yarattığını bilmez mi? O latif’tir habir’dir.”(Mülk-14) Amaç, insanların sıkıntı çekmeleri değil, ruhlarına en uygun olan sistem içinde Rablerini tanımaları, O’na kulluk etmeleri ve gerçek kurtuluş ve mutluluğa ulaşmalarıdır.
5-Din kısıtlayıcı ve baskıcı değil özgürlükçüdür:Din özgürlük,dinsizlik ise baskı ve esaret getirir. “Nefse ve ona bir düzen içinde biçim verene sonra ona fücurunu (sınır tanımaz günah ve kötülüğünü) ve ondan sakınmayı ilham edene andolsun. Onu arındırıp temizleyen gerçekten felah bulmuştur. Ve onu örtüp saran da elbette yıkıma uğramıştır.”(Şems 1-10) Nefsin içindeki bu kötülüğün varlığını kabul edip ondan sakınmak, insana ‘ felahı’ yani kurtuluşu getirmektedir.
TEBLİĞ YAPARKEN İZLENECEK YÖNTEMLER:
1-Tebliğe uygun kişiyi teşhis edebilmek. 2- Kişi hakkında kanaat oluşana dek tebliğ yapmayı sürdürmek gerekir. 3-Kişinin tepkilerini, samimiyetini incelemek. 4- Kişinin imanı güçlenmeden ibadete dair teklifler yapmamak. 5-Müminlerin güç ve ihtişamını hissettirmek. 6- Anlatılanlar hakkında düşündüklerini sormak. 7- Kişinin karakterine en uygun ve en etkili anlatım metodunu kullanmak. 8- Kişiyi düşünmeye sevketmek. 9- Atalarının dininin etkisinden kurtarmak. 10-Cahiliye hayatını tarif etmek ve etkilerini yok etmek. 11- Konuşmalarda yönlendirici olmak: Tebliğci bu konuda dikkatli davranmalıdır. Konuşmanın kontrolünü karşı tarfa vererek onun boş ve yararsız fikirleriyle ya da çözümsüz sorunlarıyla uğraşmak büyük hata olacaktır. 12- Kişiyi yanlış davranışlardan alıkoyucu üslup kullanmak. 13- Dolaylı anlatım yapmak:Karşı tarafa söylenmek istenilen şeyi üçüncü şahıs kullanarak fakat yine de karşıdakine iletilmek istenenlerin söylenmesi sağlanabilir. 14- Vicdanını kullanmaya duyarlı olmaya yönlendirmek. 15- Anlatılanlara kayıtsız kalmamasını sağlamak. 16- Yıkıma uğrayan önceki toplumları anlatmak. 17- Ölümü hatırlatmak 18- İnsanın acizliğini anlatmak.
FARKLI TEBLİĞ YÖNTEMLERİ
1- Sözlü tebliğin yanısıra yazılı tebliğ metodunu uygulamak. 2- Kitle tebliği. 3- Toplumun ileri gelenlerine ve yöneticilerine tebliğ. 4- Tebliğe hazırlık yapmak. 5- Tebliğde uzmanlaşmış müminler yetiştirmek.
TEBLİĞ YAPAN MÜMİNİN SAHİP OLMASI GEREKEN ÖZELLİİKLER
1- İnandırmanın Allaha ait olduğunu bilmek. 2- Samimi ve içten olmak. 3- Sabırlı olmak. 4- Hikmetli konuşmak. 5- Güçlü asil ve tevazulu bir karakter. Harun YAHYA'nın Kur'an'da Tebliğ ve Tartışma Kitabından Yararlanılarak Hazırlanmıştır.

Hiç yorum yok: